TV Card

1- یکی از موضوعاتی که با استاد به طور اتفاقی تفاهم داریم همین مساله است. همین که تلویزیون اساسا چیز چرتی است. به خصوص که گردانندگان خاص داشته باشد. علاوه بر این استاد معتقد به نوعی واگرایی معنوی در گفتمان های تحلیلی ِ "نگاه تو نگاه "و ایجاد انحراف  تدریجی در حواسّ سمعی و بصری و مافوق آن و در نتیجه تخریب فرسایشی لایه‌های زمین‌شناسی عشق، هستند. (برگرفته از کتاب انسان و لایه های عشق – اثر چارلز آلوچز) 

2- فلذا بعد از گذشت شش ماه تی وی کارت خریدیم. تی وی کارت موجود سخت و کوچکی است که از طریق درگاه یو اس بی، مواد صدایی و سیمایی لازم را به رایانه منتقل می‌کند. این موجود با اتصال به یک فروند آنتن معمولی قادر است شبکه های رقمی و غیر رقمی را با توجه به قابلیت خود به نمایش بگذارد. گفتنی است شبکه های رقمی و غیررقمی در واقع تفاوت چندانی با هم ندارند جز اینکه رقمی، برف کمتری در تصاویر به نمایش می‌گذارد و به جز تهران در سایر شهور قابل دسترسی نیست. 

البته نوع دیگری از آن نیز در بازار موجود است که به صورت پی سی آی به رایانه شخصی متصل می‌شود که قیمت پایین‌تری دارد و دیگر برای دفتریادداشت (نوت بوک سابق) قابل استفاده نیست.
نمونه‌ای از هر دو نوع را در زیر می‌بینیم.  

 

اکنون با نصب نرم افزار مربوطه شما می‌توانید به راحتی از شبکه‌های مختلف و متنوع و بی سروته رادیو و تلویزیون بهره‌مند شده، به دلخواه خود آنرا ضبط صوتی، تصویری و یا صوتی تصویری در زمان مقرری بنمایید و یا از یک فریم عکس بگیرید و یا هر غلط دیگری که دلتان بخواهد. 

حالا سوپ قارچ و میگوی ما آماده است. امیدوارم از این برنامه لذت برده باشید.   

3- با توجه به اینکه سالیان سال بود که تلویزیون نمی‌دیدم، تا الان فقط برنامه عموپورنگ، حیات وحش و (صدالبته) فوتبال توانسته مرا بیش از یک ربع پای دستگاه بنشاند. برای دیدن سهوی بعضی چهره‌ها در بعضی سریال‌های خورشیدی (که اشاره مستقیم به آن نمی‌کنم) احتیاطا کفاره کنار می‌گذارم.