| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 |
نصفه شبی دارم آدامس دارچینی میجوم و ظاهر جدید و امکانات جدید بلاگ اسکای را زیر نظر گرفته ام.
بعد از مدتها نوشته های قدیمی و وبلاگهای متروک و نیمه متروک و صفحات خاک خورده فیس بوک را سر زدم.
از وقتی موبایلم به تانزانیا رفت بیشتر دلم هوای نت سابق را میکند.
در وبلاگ نویسی چیست که در چیزهای دیگر نیست؟
حتی در آدامس دارچینی.
هیچ مؤمنى نیست مگر آن که خداوند ایمان را همدم و آرامشبخش او قرار مى دهد، چنانچه حتى اگر در قله کوهى هم باشد، احساس تنهایى نمى کند.
(امام صادق علیه السلام)
اعلام الدین فی صفات المونین ص 460
خیلی هم عالی . دست شما درد نکند. آدرس میدادید خدمت برسیم.
خیر مقدم به‌مناسبت بازگشتتان.
تانزانیا؟ یعنی فنا؟
در وبلاگ‌نویسی، البته آنی منظورتان است، زحمت است برای مطلب نوشتن و خواننده ثابت داشتن.
تایپ روی کی‌بورد است و در هرجا نتوان نوشتن.
نمی‌توان مثل موبایل دراز کشیده و رو به سقف نوشت.
نمی‌شود توی اتوبوس و مترو و تاکسی مطلبی که نیاز به تمرکز دارد نوشت.
نکته دیگر آنکه، صفحه روبرویتان بزرگ است و حس انسانیت به آدم دست می‌دهد. حتی با عینک.
لینک‌های دوستان و پریدن به هر تبی که دوست دارید و خواندن وبلاگی از دوستان و دشمنان.
باز هم بگویم؟
آدامس؟ خجالت هم خوب چیزیه. آن‌هم در حین نوشتن وبلاگ در نیمه شب؟ آن هم دارچینی دیگر چیست؟
بعله. یعنی اول فکر کردیم تانزانیاست. بعد فهمیدیم بحرین است. توی فرودگاه مفقود شد. کار پرمشغله و پروازهای بین المللی این مشکلات را هم دارد دیگر!
بله. قانع شدم
آنی که منظورتان است. اصلاح بفرمایید
اولین سالگرد تولدش مبارک.
به به. چه خوب که یادتونه
ممنون از تبریک. انشالا با کیک خدمت برسیم.
بازگشت پیرورمندانه ت مبارک
ممنون از استقبالت
حلقه گل هم دوست دارم. ازینا که گردنشون میندازن
دلم برای خودتو نوشته هات تنگ شده بود. خوش برگشتی.
مخلص شوما. مام همینطور