عزیز این شب ها

وقتی کسی پیش خدا عزیز باشد، خدا همه جوره عزیزش میدارد!
وقتی کسی کاری کرده باشد که پیش خدا عزیز شده باشد، خدا هم کاری می کند تا نزد خلق برای همیشه عزیز باشد.
وقتی کسی همه چیزش را برای خدا داده باشد، خدا هم در همه چیزش نشان خود را میگذارد. در یادش، در غمش، در گریه اش، در نامش، در تـُربتش... همه جا نشانی می گذارد تا همه بدانند این عزیز خداست...
آن وقت، در هر لحظه و زمانی که عظمت داشته باشد، یاد کردنش را ارج نهاده!
در همه ی روزها و شبهای عزیز خدا، رد نام او را می بینی!
رجب، شعبان، رمضان... اولش، نیمه اش، آخرش... شبش، روزش... قدر، قدر، قدر...
هرچه بالاتر، بیشتر!
آنقدر که برترین اعمال می شود؛
و همواره می درخشد، نامش!

پی نوشت:
دوستی پرسید: چرا در اعمال این شب ها و روزها (ازجمله شب پانزدهم و روز پانزدهم رجب) اینقدر به زیارت امام حسین علیه السلام تاکید شده؟!