قرص جوشان

این روزهای وسط مرداد تصمیم گرفته‌ام سرما بخورم. ولی دل نمی‌دهد. هی دل دل می‌کند. می‌آید و می‌رود. اصلا شلغم که نباشد چه فایده؟

این شد که رفتم سراغ قرص جوشان.

از آن جوگیرهای روزگار است. تا آب می‌بیند، کلی هارت و پورت می‌کند. مثل نوشابه که می‌ریزی توی لیوان. کف می‌کند و بالا می‌آید. باد کله‌اش که می‌خوابد، جوش و خروش از سرش می‌افتد. بعد می‌بینی نصف لیوان هم نیست. همه‌اش قیل و قال بوده و جوگیری.

از این آدم ها دیده‌ام توی زندگی.